Andere schietwedstrijd
De 17de en 18de eeuw werden beheerst door een nieuwe mentaliteit: de gemeenschapszin werd verdrongen door eigenbelang, kenmerk van een verburgerde maatschappij.
Grote schietspelen waren uit den boze. Zo nu en dan werden de schutters ontboden voor algemene feesten, maar meestal werden schietspelen van kleinere omvang gehouden. Er bloeide nochtans een andere soort van competitie. Een herbergier, al dan niet lid van een gilde, of de schuttersgilde zélf organiseerde een wedstrijd met staande prijzen. Gewoonlijk van tweede Paasdag tot Bamis (Sint-Bavo, 1 oktober) kreeg iedereen, gildebroeder of liefhebber, de kans om naar believen doorgangen (beurten) te schieten. Men diende wel altijd een vast bepaald bedrag voor elke doorgang in te leggen. De prijzen, zilveren of tinnen voorwerpen, werden met Bamis uitgedeeld. De hoofdgilden van Leuven behielden zich het recht voor om alle betwistingen die daar konden oprijzen, op te lossen. Ze eisten tevens dat voor dergelijke schietingen bij hen toelating moest gevraagd worden. Dit bracht vanzelfsprekend zo nu en dan moeilijkheden met zich mee.
Bronnen:
- Boek ‘Met vliegend vaandel en slaande trom’, Alfons Ising, 1986, ISBN 90.70427.34.6